Artykuł - Jestem?

Dyskusje na temat aborcji nie milkną. Oglądając debaty na ten temat można odnieść wrażenie, że stoją w miejscu. Głównym problemem jest tutaj ustalenie, od którego momentu możemy mówić o istocie ludzkiej, która posiada prawo do życia jest chronione przez Konstytucję i liczne konwencje. Od kiedy możemy powiedzieć, że dany organizm jest człowiekiem i zabicie go będzie już przestępstwem? Postaram się w tym artykule rozwiać wszelkie wątpliwości.

Zastanawiałem się jak podejść do tego tematu. Doszedłem do wniosku, że najprościej jest obalać poglądy innych aż dojdzie się do teorii, której obalić się nie da. Zacznijmy, więc od samego początku. Co to w ogóle jest człowiek? Co takiego odróżnia nas od np. szympansa, którego DNA różni się od ludzkiego w zaledwie dwóch procentach. Dlatego pierwsze założenie tej dyskusji jest takie, że genom nie determinuje człowieczeństwa. Stworzyłem listę 3 cech, które pomogą uznać dany organizm za człowieka:

1. Jest świadomy własnego istnienia, czuje się niezależny, posiada wolną wolę.
2. Aby wyrazić samego siebie posługuje się językiem, którego znajomość nie jest determinowana genetycznie, a którego uczy się żyjąc wśród innych ludzi.
3. Opanował myślenie abstrakcyjne, zadaje pytania o sens istnienia i poszukuje na nie odpowiedzi, wyraża swoje myśli w formie sztuki.

Pomijając ludzi chorych, te wszystkie cechy posiadają ludzie, jednak nie posiada ich żadne ze znanych zwierząt. Zwierzętami kieruje instynkt, nie posiadają własnej tożsamości, którą eksponują. Oczywiście posiadają coś na wzór charakteru, ale ich psychika nie jest aż tak złożona jak ludzka. Identycznie jest z językiem. Zwierzęta posiadają zestaw sygnałów sygnalizujących pewne zdarzenia. Człowiek wykształcił słowa, języki, aby opisywać otaczający świat, opowiadać o swoich przeżyciach, o tym co czuje. Tak samo wiadomo, że tylko człowiek zajmuje się tak niepotrzebnymi rzeczami jak rozmyślanie o Bogu, sensie życia itp.

Według Kościoła i wielu osób życie zaczyna się od momentu poczęcia. Trudno temu zaprzeczyć. Jajeczko łączy się z plemnikiem i staje się zygotą. Jednak czy zapłodniona komórka jajowa jest już człowiekiem? Co prawda zawiera materiał genetyczny specyficzny dla istoty ludzkiej, ale nie mówi, nie rozmyśla na tematy egzystencjalne, nie przetwarza informacji ze świata zewnętrznego. Tak, więc nie spełnia ona warunków człowieczeństwa.

Idźmy dalej. Zygota dalej się dzieli, komórki zaczynają się różnicować. Zatrzymajmy się na 8-9 tygodniu, kiedy to kończy się etap rozwoju zarodka, a zaczyna etap rozwoju płodu. W tym momencie zarodek wazy jakieś 1,5 grama i mierzy jakieś 3cm długości. Może się już poruszać, ale niemożliwe są odruchy, ponieważ nie wykształciły się nerwy czuciowe. Nie możemy tutaj także odnaleźć jakiś przejawów myślenia ani przetwarzać danych. Tak więc, zarodek także nie jest człowiekiem.

Następnym przystankiem jest etap płodu. No i tutaj już widać jakieś podobieństwo do człowieka. W 9 miesiącu ma wyraźnie wykształcone kończyny, organy wewnętrzne, potrafi nawet odbierać bodźce ze środowiska zewnętrznego. Słyszy kiedy się do niego mówi, zaczyna nawet ssać swój kciuk. No tak, ale trudno tu mówić o pełnowartościowej istocie ludzkiej. Nie wyraża własnych myśli, jeżeli w ogóle jakiekolwiek ma. Nikt nie pamięta nic z czasu bycia w łonie matki, więc trudno udowodnić, że jest to w pełni świadoma istota ludzka.

Zazwyczaj w dziewiątym miesiącu następuje poród. Płód opuszcza organizm matki i bierze swój pierwszy oddech. Wielu ludzi uważa, że od tego właśnie momentu mamy do czynienia z pełnoprawną istotą ludzką. No tak, ale co się takiego zmieniło? No, oddycha za pomocą płuc, ale trudno uznać to za przejaw człowieczeństwa. Nagle nie zaczyna myśleć, rozumować i nie jest świadome własnej egzystencji. Może dlatego, że w łonie matki nie miało takich możliwości ekspresji samego siebie, potrafiło kopać w brzuch i tyle. Teraz ma prawie nieograniczone możliwości ekspresji samego siebie. Na pewno będzie chciało je poznać i wykorzystać do pokazania własnego „ja”.

Hmm, niestety przeliczyliśmy się. Na razie skupia się na spaniu, jedzeniu i zabawie. Chociaż poszczególne niemowlaki różnią się między sobą charakterem itp. to tutaj przyczyną są bardziej genetyczne uwarunkowania metabolizmu. W tym momencie do pracy wkracza świat. Dziecko zaczyna interesować się tym co jest za łóżeczkiem. Ciekawość jest jedną z cech specyficznych dla człowieka, ale inne zwierzęta także interesują się tym co dzieje się wokół nich. Nadal trudno uznać niemowlę za człowieka. Nie posługuje się mową, jedyną formą komunikacji są krzyki, płacz, śmiech, sposoby komunikacji, które posiadają także inne gatunki.

Hmm, skoro niemowlę nadal nie jest człowiekiem to może kilkuletnie dziecko. Na pewno każdy z nas ma wspomnienia z czasów przedszkolnych, a jeżeli nie uczęszczał do przedszkola to z wieku do lat 7. Poruszamy się sprawnie na dwóch kończynach, potrafimy mówić, nawet pojawiają się myśli abstrakcyjne o Bogu, dobru, złu. Staliśmy się człowiekiem! No, ale chwila moment. To dopiero zalążki naszego charakteru, osobowości. Wierzymy we wszystko co nam wmówią rodzice, rówieśnicy, przedszkolanki. Jeszce nie do końca jesteśmy świadomi własnej tożsamości. Czasem myślimy, że jesteśmy jednorożcem czy pokemonem.

To może wiek młodzieńczy? Okres dojrzewania, pierwszych miłości, kształtowania się naszego prawdziwego „ja”. Zaczynają się budować nasze poglądy, gust, charakter. Wiele osób w tym wieku zna kilka języków, pisze eseje na tematy filozoficzne. Stajemy się świadomi swoich praw i obowiązków. No czyli problem z głowy. Człowiekiem stajemy się w wieku młodzieńczym. Hmm, czyli z tego wynika, że wcześniej byliśmy...

No właśnie, co z tym teraz zrobić. Pseudonaukowo doszedłem do wniosku, że pełnoprawnym człowiekiem stajemy się jako nastolatkowie, chociaż wtedy nawet nasza psychika nie jest do końca ukształtowana. Czyli takie coś jak człowieczeństwo w ogóle nie istnieje? Jednak myślę, myślę na tematy, o których inne gatunki zwierząt pewnie nigdy nie rozmyślają, jeżeli można uznać, że w ogóle myślą. Moje 3 punkty człowieczeństwa są błędne. Spełniam wszystkie, ale nie jestem ostatecznie ukształtowany. Mną także rządzą pierwotne instynkty, którym człowiek powinien się przeciwstawiać. A co kiedy nie myślę, mam zaćmienie, śpię? Przestaję być człowiekiem? Jestem wtedy kupą organicznych tkanek, sieci neuronowych? Może moja tożsamość to złudzenie, efekt uboczny wyładowań elektrycznych w moim mózgu. Narzędzie służące do poznawania świata, nie wyeliminowane przez ewolucję.

Nikt jeszcze nie stworzył definicji świadomego życia. Trudno naukowo stwierdzić czy człowiekiem można nazwać już płód, czy noworodka czy dopiero dojrzałego człowieka. Jak się to w takim razie ma do problemu aborcji? Można dojść do absurdalnego wniosku, że niemowlęta mogą być masowo zabijane, nawet same są wyposażone w „przycisk samozagłady”. U szczytu główki noworodków znajdują się nieskostniałe spojenie łączące kości czaszki. Wystarczy nacisnąć, a dziecko w najlepszym razie będzie umysłowo upośledzone. Nastolatka także można zabić, przecież nie udowodni jednoznacznie, że jest człowiekiem. Posiadanie ludzkiego DNA o niczym nie świadczy. Genom przez wielu uważany jest tylko za zbiór instrukcji, za pomocą którego funkcjonują podstawowe systemy naszego organizmu.

Skąd się biorą problemy z definicją człowieczeństwa? Uważam, że źródłem jest pycha człowieka. Ludzie sądzą, że są szczebel wyżej od wszystkich innych organizmów. Kościół katolicki uznaje jakoby tylko człowiek miał duszę i każde inne stworzenie musi być podległe człowiekowi. Ludzie stworzyli Boga na swoje podobieństwo(nie, nie pomyliłem kolejności). Oczywiście mam tutaj na myśli chrześcijańskiego boga. Człowiek od zawsze stawiał siebie w centrum. Sami urośliśmy do miana bóstwa. Teraz trudno jest nam siebie zdefiniować. Staliśmy się bardzo złożonymi istotami. Wytworzyliśmy cywilizacje, złożone wzorce zachowań. Ciężko jest nam przyjąć, że jesteśmy tylko bardziej rozgarniętymi zwierzętami. W pewnym sensie to uzasadnione. Zmieniamy środowisko tak, aby sprostało naszym potrzebom. Możemy w jednej chwili zniszczyć całe życie na Ziemi. Czujemy się panami tej planety, więc jak ubrać w słowa taką potęgę, wszystkie elementy składające się na naszą psychikę?

Skoro nowoczesna nauka nie potrafi znaleźć odpowiedzi na pytanie o początek bycia człowiekiem, to gdzie mamy jej szukać? Ludzie w pewnym momencie przestali ufać swoim instynktom i zaczęli skupiać się tylko na znajdowaniu naukowych dowodów na istnienie pewnych zjawisk. Zwróćmy się z tym pytaniem do grupy ekspertów, którzy bardzo dobrze wiedzą co to znaczy nosić w sobie przyszłego człowieka. Zadajmy to pytanie naszym matkom, kiedy one były pewne, że noszą w sobie swojego syna, córkę. Pewnie usłyszycie, że od momentu zrobienia testu ciążowego. Żadna normalna matka nie powie, że byłeś tylko płodem czy zarodkiem i mogła Ciebie w każdej chwili usunąć. No, ale test robi się zazwyczaj w pierwszym miesiącu ciąży. Z tego co wcześniej pisałem ta grudka komórek to nie człowiek. Jednak rodzice traktują zarodek, płód tak jakby to była normalna osoba. Ktoś może powiedzieć, że to nasze pierwotne instynkty każą rodzicom opiekować się dzieckiem. Jednak, gdyby nie te instynkty już dawno byśmy wyginęli. Jakby ludzie się nie zakochiwali to na pewno woleliby spełniać się zawodowo i szukać odpowiedzi na fundamentalne pytania. Dla każdego człowieka powinno być jasne, że ZARODEK JEST CZŁOWIEKIEM. Nie ma może wszystkich cech człowieka, ale powinien mieć takie same prawa jak każda inna ludzka istota. Jeżeli zwątpimy w to chociaż raz, wątpliwościom nie będzie końca, czego dowiodłem analizując po kolei stadia rozwoju człowieka.

No tak, ale co teraz z aborcją. Wyraźny zakaz dokonywania aborcji znajdował się już w Przysiędze Hipokratesa:

Nikomu, nawet na żądanie, nie dam śmiercionośnej trucizny, ani nikomu nie będę jej doradzał, podobnie też nie dam nigdy niewieście środka poronnego.

I co z tym tera zrobić. Polska konstytucja dopuszcza aborcję w 3 przypadkach:

• badania prenatalne wykazały ciężkie i nieodwracalne upośledzenia płodu lub istnienie nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu (możliwe do chwili, gdy płód nie jest jeszcze zdolny do życia poza organizmem matki)
• ciąża zagraża zdrowiu lub życiu kobiety (bez ograniczeń czasowych)
• ciąża powstałą w wyniku przestępstwa (tylko do 12 tygodnia)

Dwa pierwsze punkty nie powinny budzić zastrzeżeń. Jeżeli dziecko po urodzeniu nie będzie miało szans na przeżycie, z powodu ciężkich wad rozwojowych, chyba bardziej humanitarne będzie usunięcie ciąży w jej wczesnym etapie. Nie co inaczej jest w przypadku kiedy ciąża zagraża życiu matki. Tworzy się problem natury etycznej, które życie jest ważniejsze. Wielkim poświęceniem jest urodzenie dziecka ze świadomością tego, że samemu odejdzie się z tego świata. Jednak w takim przypadku dziecko może mieć uraz do samego siebie, może obwiniać się o śmierć matki. Ojciec tez może mieć problem z pozbieraniem się po śmierci żony, partnerki. Największe kontrowersje może budzić trzeci przypadek. Tutaj życiu nikogo nic nie zagraża, ale takie dziecko w oczach rodziców może nie być traktowane w taki sposób, w jaki normalnie traktuje się dzieci. Jednak czy tylko dlatego trzeba je uśmiercać? Przecież może być normalną osobą, nawet geniuszem, a na pewno znajdzie się para, która wychowa je na dobrego obywatela. Jednak to czy usunąć ciążę z gwałtu powinno zależeć tylko od kobiety, która została zgwałcona.

Na pewno ten artykuł wielu osobom się nie spodoba, napiszą nieprzychylne komentarze, inni przyznają mi racje i obie grupy zaczną się kłócić. Tak naprawdę nie potrafię udowodnić tego, że zarodek jest człowiekiem. Chyba nikt tego nie potrafi. W sprawie aborcji jestem za Konstytucją. Nikt nikomu nie powinien narzucać tego co ma zrobić z płodem, ale nie można bezwzględnie zakazywać usuwania ciąży. Bez względu na definicje człowieczeństwa nigdy nie będę popierał aborcji „na życzenie”. Przypadku, kiedy to dwójka nieodpowiedzialnych ludzi rozpoczyna życie seksualne i kiedy kobieta zachodzi w ciążę to oboje chcą ją usunąć, bo to zrujnuje ich życie. Skoro chcieli bawić się w dorosłe życie, to muszą przestrzegać wszystkich reguł tej gry. Dorosłość polega na tym, że bierzemy pełną odpowiedzialność za swoje decyzje. Są różne metody zapobiegania ciąży: prezerwatywy, metoda objawowo-termiczna, tabletki. Prezerwatywy nie są drogie, po tabletki można udać się do swojego lekarza ginekologa, a do metody objawowo-termicznej powstają aplikacje komputerowe upraszczające wyliczanie dni płodnych i bezpłodnych. Jednak najważniejszy jest zdrowy rozsądek i dojrzałość kiedy decydujemy się na współżycie z drugą osobą. Aborcja nie jest niczym złym, ale nie możemy po nią sięgać kiedy tylko „wpadniemy”. Wiele osób stara się o dziecko latami i niektórym się nie udaje. Życie jest zbyt cenne, aby z byle powodu je niszczyć.